ผมคิดอยู่นานก่อนพิมพ์ข้อความในกระทู้นี้ เพราะมันค่อนข้างลำบากใจแต่ก็แข็งใจพิมพ์จนจบละครับ
เรื่องมันมีอยู่ว่า ผมชอบเพื่อนคนหนึ่งมา 3 ปีครับแล้ว สมมุตว่าชื่อ บี เคยบอกชอบไปแล้ว ประมาณ 2 อาทิตย์หลังเจอกัน ก็บอกแบบธรรมดาๆตรงๆไปเลยว่าชอบนะ เขาก็บอกว่าเขายังลืมคนเก่าไม่ได้ ผมก็ โอเค เป็นเพื่อนกัน
ตัดฉากมาที่ปัจจุบัน ผมเพิ่งอกหักมาจากเพื่อนคนหนึ่งครับ สมมุตว่าชื่อ ปอ แล้วกัน
ปอ เป็นเพื่อนสนิท บี
และผมเคยสนิทกับ ปอ
ตลอด 3 ปีที่เป็นเพื่อนกัน ผมไม่เคยคิดกับ ปอ เกินเพื่อนเลยแม้แต่นิดดดดนึงก็ไม่มี
ด้วยความที่ปอเป็นผู้หญิงสายลุย ผมกับปอเลยได้ไปไหนต่อไหนด้วยกันเยอะหน่อย
อยู่มาวันหนึ่ง ผมได้ข่าวมาว่ามีคนกำลังจีบปออยู่ ผมก็เกิดอาการหึง/หวง/ห่วง ทันที(ถึงวันนี้ก็ไม่รู้ว่าจะเรียกมันว่าอะไร)
หลังจากนั้นผมก็นอยด์ไปเลย ผมก็เลยคิดว่าผมชอบปอ ผมก็บอกปอไปตรงๆ(อีกแล้ว) แต่คราวนี้ป๊อด เลยให้เป็นจดหมายไป
ปอก็เฉยๆ แต่สุดท้ายสรุปคือปอเลือกอีกคนนึงที่มาจีบ
เรื่องราวก็ผ่านไป ผมเจ็บมาก(ไม่ใช่ครั้งแรกที่อกหัก แต่เป็นครั้งแรกที่เจ็บจนเพ้อ) และอยู่มาวันหนึ่ง คนของปอก็ได้ทักไลน์ผมมา เนื้อความไม่มีอะไรมาก แต่นัยย์คือแสดงความเป็นเจ้าของ
ปอทักไลน์ผมมาขอโทษ ตอนนั้นเองผมได้ตัดสินใจบอกกับปอว่า ผมจะขอออกไปจากชีวิตปอ จะไม่ทัก ไม่คุย จะขอหลบหน้ากันไป
ซึ่งยากโคตรๆ เพราะผมกับปอต้องเจอหน้ากันทุกวันอยู่แล้ว ซึ่งถึงวันนี้ ก็เดือนกว่าแล้วที่ผมกับปอไม่ได้คุยกัน และเป็นผมเอง ที่ทรมาน
บีกลับเข้ามาในชีวิตผมอีกครั้งจากเหตุการณ์ในครั้งนี้
ผมนึกถึงบี ซึ่งก็เป็นเพื่อนห้องเดียวกันอยู่นั่นเอง ตลอดเวลาที่ผ่านมา หลังจากที่ผมบอกกับบี ผมก็ไม่ค่อยได้คุยกับบีอีกเลย คือรักษาระยะห่างไว้ไม่ให้ตกเฟรนด์โซน(ส่วนตัวแอบมีหวังอยู่ เลยไม่ได้คุยกันเป็นเพื่อน)
ผมเริ่มคุยกับบีอีกครั้ง และบอกกับเขาไปว่า เพราะปอ ทำให้เรารู้ใจตัวเองว่าจริงๆแล้วเราชอบบีนะ แล้วก็ไม่เคยเลิกชอบด้วย
วันนั้นเราคุยกันดึกมาก เหมือนผมจะเพ้อเจ้อเรื่องปอ บวกกับอารมณ์ดราม่าของตัวเองสุดๆ บีก็รับฟังผม
สิ่งหนึ่งที่บีบอกออกมาคือ ผมเป็นผู้ชายโลเล ผมเลยบอกบีกลับไปตอนนั้นเลยว่า ถ้าจะให้มั่นคงกับใครซักคนหนึ่ง เราก็ขอมั่นคงกับบีนี่แหละ เรื่องของปอมันอาจจะเกิดจากความใกล้ชิด จนมาเป็นความชอบ แต่เราจะไม่โลเลอีกแล้ว
แล้วก็บอกกับบีไปว่า ที่คุยนี่ไม่ได้จีบนะ ก็คุยกันไปเฉยๆ แต่ในอนาคต จะเป็นยังไงก็ต้องรอให้มันเกิด บีก็ไม่ได้ว่าอะไร
ผมทักบีไปทุกวัน เขาก็คุยกับผมนะ บางคืนก็คุยดึก บางคืนก็ตัดบทไป
สำหรับบี ผมก็ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรกับผมมากเกินกว่าเพื่อนมั้ย หรืออะไรยังไง แต่ผมไม่ซีเรียสแล้ว(ตอนแรกค่อนข้างคิดมาก เพราะหวังจะจีบบีต่อ) เพราะผมตั้งใจว่า ถ้าเราสอบติดทั้งคู่แล้ว ผมค่อยพัฒนาความสัมพันธ์ตรงนี้
เหนื่อสิ่งอื่นใด ผมยังลืมปอไม่ได้ ให้ตายเหอะ!
คงเป็นอย่างที่บีว่าไว้ ผมมันเป็นผู้ชายโลเลจริงๆ
อ่านมาถึงตรงนี้ ทุกคนก็คงจะด่าผมแล้วใช่มั้ยครับ ผมก็ว่างั้นแหละ
ผมไม่เคยแน่ใจในความรู้สึกของผมที่มีให้ปอ มันคือส่วนผสมของความรัก ความผูกพันธ์ ความใกล้ชิด และอื่นๆ(ในความคิดของผม)
ในกรณีของบี ผมแค่รู้สึกว่าผมชอบเขา และพร้อมจะหยุดที่เขา แต่ผมไม่เคยใช้เวลาร่วมกับเขาเลย
ผมไม่อยากทำร้ายความรู้สึกของบี พอๆกับที่ไม่อยากทำร้ายความรู้สึกตัวเองไปมากกว่านี้
ผมควรจะทำยังไงดีครับ
ผมควรจะมั่นคงในความรู้สึกกับบีต่อไป หรือทำใจแล้วรอให้ปอเลิกกับคนของเขา
ผมนี่เลวเนอะ แต่อย่าด่าผมมากเลย แค่นี้ผมก็เจ็บจะแย่แล้ว บอกเลยว่าไม่ใช่ไม่รู้ตัว แต่ไม่รู้จะทำตัวยังไงดี
ขอบคุณทุกๆคนมากนะครับ
สับสนในความรักมากครับ :(
เรื่องมันมีอยู่ว่า ผมชอบเพื่อนคนหนึ่งมา 3 ปีครับแล้ว สมมุตว่าชื่อ บี เคยบอกชอบไปแล้ว ประมาณ 2 อาทิตย์หลังเจอกัน ก็บอกแบบธรรมดาๆตรงๆไปเลยว่าชอบนะ เขาก็บอกว่าเขายังลืมคนเก่าไม่ได้ ผมก็ โอเค เป็นเพื่อนกัน
ตัดฉากมาที่ปัจจุบัน ผมเพิ่งอกหักมาจากเพื่อนคนหนึ่งครับ สมมุตว่าชื่อ ปอ แล้วกัน
ปอ เป็นเพื่อนสนิท บี
และผมเคยสนิทกับ ปอ
ตลอด 3 ปีที่เป็นเพื่อนกัน ผมไม่เคยคิดกับ ปอ เกินเพื่อนเลยแม้แต่นิดดดดนึงก็ไม่มี
ด้วยความที่ปอเป็นผู้หญิงสายลุย ผมกับปอเลยได้ไปไหนต่อไหนด้วยกันเยอะหน่อย
อยู่มาวันหนึ่ง ผมได้ข่าวมาว่ามีคนกำลังจีบปออยู่ ผมก็เกิดอาการหึง/หวง/ห่วง ทันที(ถึงวันนี้ก็ไม่รู้ว่าจะเรียกมันว่าอะไร)
หลังจากนั้นผมก็นอยด์ไปเลย ผมก็เลยคิดว่าผมชอบปอ ผมก็บอกปอไปตรงๆ(อีกแล้ว) แต่คราวนี้ป๊อด เลยให้เป็นจดหมายไป
ปอก็เฉยๆ แต่สุดท้ายสรุปคือปอเลือกอีกคนนึงที่มาจีบ
เรื่องราวก็ผ่านไป ผมเจ็บมาก(ไม่ใช่ครั้งแรกที่อกหัก แต่เป็นครั้งแรกที่เจ็บจนเพ้อ) และอยู่มาวันหนึ่ง คนของปอก็ได้ทักไลน์ผมมา เนื้อความไม่มีอะไรมาก แต่นัยย์คือแสดงความเป็นเจ้าของ
ปอทักไลน์ผมมาขอโทษ ตอนนั้นเองผมได้ตัดสินใจบอกกับปอว่า ผมจะขอออกไปจากชีวิตปอ จะไม่ทัก ไม่คุย จะขอหลบหน้ากันไป
ซึ่งยากโคตรๆ เพราะผมกับปอต้องเจอหน้ากันทุกวันอยู่แล้ว ซึ่งถึงวันนี้ ก็เดือนกว่าแล้วที่ผมกับปอไม่ได้คุยกัน และเป็นผมเอง ที่ทรมาน
บีกลับเข้ามาในชีวิตผมอีกครั้งจากเหตุการณ์ในครั้งนี้
ผมนึกถึงบี ซึ่งก็เป็นเพื่อนห้องเดียวกันอยู่นั่นเอง ตลอดเวลาที่ผ่านมา หลังจากที่ผมบอกกับบี ผมก็ไม่ค่อยได้คุยกับบีอีกเลย คือรักษาระยะห่างไว้ไม่ให้ตกเฟรนด์โซน(ส่วนตัวแอบมีหวังอยู่ เลยไม่ได้คุยกันเป็นเพื่อน)
ผมเริ่มคุยกับบีอีกครั้ง และบอกกับเขาไปว่า เพราะปอ ทำให้เรารู้ใจตัวเองว่าจริงๆแล้วเราชอบบีนะ แล้วก็ไม่เคยเลิกชอบด้วย
วันนั้นเราคุยกันดึกมาก เหมือนผมจะเพ้อเจ้อเรื่องปอ บวกกับอารมณ์ดราม่าของตัวเองสุดๆ บีก็รับฟังผม
สิ่งหนึ่งที่บีบอกออกมาคือ ผมเป็นผู้ชายโลเล ผมเลยบอกบีกลับไปตอนนั้นเลยว่า ถ้าจะให้มั่นคงกับใครซักคนหนึ่ง เราก็ขอมั่นคงกับบีนี่แหละ เรื่องของปอมันอาจจะเกิดจากความใกล้ชิด จนมาเป็นความชอบ แต่เราจะไม่โลเลอีกแล้ว
แล้วก็บอกกับบีไปว่า ที่คุยนี่ไม่ได้จีบนะ ก็คุยกันไปเฉยๆ แต่ในอนาคต จะเป็นยังไงก็ต้องรอให้มันเกิด บีก็ไม่ได้ว่าอะไร
ผมทักบีไปทุกวัน เขาก็คุยกับผมนะ บางคืนก็คุยดึก บางคืนก็ตัดบทไป
สำหรับบี ผมก็ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรกับผมมากเกินกว่าเพื่อนมั้ย หรืออะไรยังไง แต่ผมไม่ซีเรียสแล้ว(ตอนแรกค่อนข้างคิดมาก เพราะหวังจะจีบบีต่อ) เพราะผมตั้งใจว่า ถ้าเราสอบติดทั้งคู่แล้ว ผมค่อยพัฒนาความสัมพันธ์ตรงนี้
เหนื่อสิ่งอื่นใด ผมยังลืมปอไม่ได้ ให้ตายเหอะ!
คงเป็นอย่างที่บีว่าไว้ ผมมันเป็นผู้ชายโลเลจริงๆ
อ่านมาถึงตรงนี้ ทุกคนก็คงจะด่าผมแล้วใช่มั้ยครับ ผมก็ว่างั้นแหละ
ผมไม่เคยแน่ใจในความรู้สึกของผมที่มีให้ปอ มันคือส่วนผสมของความรัก ความผูกพันธ์ ความใกล้ชิด และอื่นๆ(ในความคิดของผม)
ในกรณีของบี ผมแค่รู้สึกว่าผมชอบเขา และพร้อมจะหยุดที่เขา แต่ผมไม่เคยใช้เวลาร่วมกับเขาเลย
ผมไม่อยากทำร้ายความรู้สึกของบี พอๆกับที่ไม่อยากทำร้ายความรู้สึกตัวเองไปมากกว่านี้
ผมควรจะทำยังไงดีครับ
ผมควรจะมั่นคงในความรู้สึกกับบีต่อไป หรือทำใจแล้วรอให้ปอเลิกกับคนของเขา
ผมนี่เลวเนอะ แต่อย่าด่าผมมากเลย แค่นี้ผมก็เจ็บจะแย่แล้ว บอกเลยว่าไม่ใช่ไม่รู้ตัว แต่ไม่รู้จะทำตัวยังไงดี
ขอบคุณทุกๆคนมากนะครับ